قدرتمندتر از هميشه (يادداشت روز)

قدرتمندتر از همیشه (یادداشت روز)

ائتلاف نانوشته آمریکا، رژیم صهیونیستی و چند کشور اروپایی علیه جمهوری اسلامی ایران هر چند قدمتی 30 ساله دارد اما اوج منحنی خصومت و عداوت این چند کشور در قبل و بعد از انتخابات اخیر را باید نقطه عطفی در این پیشینه تاریخی قلمداد کرد. آنچه امروز پس از گذشت قریب به یکماه از انتخابات در صحنه سیاست خارجی به وضوح مشاهده می شود تمرکز خصمانه کشورهای یاد شده بر روی ایران است. به طوری که پرداختن به موضوع ایران در صدر موضوعات و اولویت های آنهاست و این روزها حجم انبوهی از برنامه های مطبوعات، رسانه ها و شبکه های خبری غربی به ایران اختصاص یافته است.
آمریکایی ها که علی رغم قرارگرفتن در مسیر افول و اضمحلال دایه کدخدایی دهکده جهانی را یدک می کشند به همراه نوچه های اروپایی خود که منافع در هم تنیده ای در چپاولگری و زیاده خواهی در منطقه دارند به بهانه انتخابات اخیر زود به زود درباره ایران اعلام مواضع می کنند. آنچنان که دامنه گفته ها و اظهارات مقامات غربی و صهیونیستی از سویی و تحلیل و تفسیر رسانه های وابسته و در اختیار آنها از سوی دیگر، از حد متعادل و به اصطلاح دیپلماتیک عبور کرده و در هر نشست و اجلاسی - و یا در حاشیه آن- از ایران و نحوه مواجهه با آن سخن می گویند.
همین چند روز پیش باراک اوباما که تلاش بسیاری دارد تا خود را متمایز از سلف بی خردش نشان دهد در اجلاس گروه 8 در رم در نشستی خبری بحث «ایران» را پیش می کشد و اذعان می دارد که باب گفت وگو و مذاکره با ایران باید باز بماند و جالب اینجاست که او به دنبال وقایع پس از انتخابات در ایران و بروز و ظهور ناآرامی ها در تهران زمام کلام از دست داده و شتابزده از آشوبگران و اغتشاشگران حمایت کرده بود.
البته داستان بلند گفته های متعارض و متناقض آمریکایی ها به همین جا ختم نشد و در حالی که «جو بایدن» معاون اوباما بعد از انتخابات ایران از عدم مخالفت کاخ سفید با حمله نظامی تل آویو به تهران سخن به میان آورده بود که: «اسرائیل خود می تواند مشخص کند که نفعش کجاست و در مورد ایران چه تصمیمی باید بگیرد» و گفته وی از سوی رسانه ها و خبرگزاری های غربی از جمله آسوشیتدپرس چراغ سبزی به اسرائیل برای حمله نظامی به ایران تعبیر شد، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا این مسئله را تکذیب کرد و از طرف دیگر؛ مایک مولن رئیس ستاد مشترک آمریکا هم پیامدهای حمله رژیم صهیونیستی به ایران را بدترین گزینه خواند و از پاسخ جمهوری اسلامی به حمله احتمالی رژیم صهیونیستی ابراز نگرانی شدیدی کرد. مقارن با این خط تعارض، در همین اواخر به نوشته روزنامه صهیونیستی هاآرتص در حالی که دیپلمات ها در نیویورک گزارش می دادند آمریکا با اعمال دور جدیدی از تحریم های مالی علیه ایران در اجلاس گروه 8 مخالفت خواهد کرد؛ هیلاری کلینتون وزیر خارجه آمریکا سه شنبه هفته پیش و چند روز پس از ادعای جلوگیری از روند تحریم ها علیه ایران از جانب دولت اوباما، در مصاحبه تلویزیونی با شبکه «گلوویژن» می گوید «ما در صدد پیوستن کشورهای جهان برای اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران هستیم.» این نوشته در پی آن نیست که تعارضات و تناقضات مقامات غربی و رویکردهای دوگانه آنها را در قبال ایران واکاوی نماید یا به اظهارات مداخله جویانه اوباما، سارکوزی، گوردون براون، فراتینی، آنجلا مرکل، شیمون پرز و... در امور داخلی ایران بپردازد.
همچنین این یادداشت قصد ندارد هجمه رسانه های خارجی به جمهوری اسلامی ایران را قبل از انتخابات فهرست کند و یا ردپای سیا، اینتلجنت سرویس و موساد را در مهندسی التهابات و آشوب های پس از انتخابات مورد کاوش قرار دهد، آنچه مورد اشاره است علت تمرکز آمریکا و متحدانش روی موضوع انتخابات در ایران است.
انگ های مختلف و اتهام های متعدد و ادعاهای واهی علیه جمهوری اسلامی به چه سبب است؟ قبل از انتخابات از نبود دموکراسی و دلسردی مردم ایران به حکومت سخن می گویند و با بهره گیری از امپراتوری خبری خود در سطح دنیا ساختار حکومتی ایران را ناکارآمد و ضدمردمسالاری معرفی می نمایند. پس از انتخابات و مشارکت 85درصدی مردم که خبرنگاران خارجی نیز نتوانستند این حضور بی نظیر را انکار یا کمرنگ نمایند دیگر سخن گفتن از فقدان دموکراسی محلی از اعراب ندارد، خب طبیعی است که باید دسیسه ای دیگر می بافتند و این بار ناآرامی های بعد از انتخابات را- که از مدتها قبل زمینه آن را چیده بودند- دستاویز مناسبی برای مانور بر نقض حقوق بشر در ایران قرار می دهند؛ آنهم کشورهایی که ید طولایی در نقض حقوق بشر دارند، گوانتانامو، ابوغریب، لشکرکشی به عراق، افغانستان و کشتار چند صد هزار نفر از مردم مظلوم و بی گناه تنها بخشی از کارنامه سیاه کاخ سفید در زمینه حقوق بشر است.
جنایت های ددمنشانه و مشمئزکننده صهیونیست ها با پشتیبانی همه جانبه آمریکا در جنگ غزه نیز تنها برگی از کتاب قطور آدم کشی های رژیم صهیونیستی است.
نقض حقوق زنان و خشونت های صورت گرفته علیه آنان، نقض حقوق اقلیت ها، نقض آزادی های مذهبی، اوضاع وخیم و غیرانسانی زندان ها و بازداشتگاه ها و اعمال خشونت های پلیسی نیز از جمله موارد آشکار نقض حقوق بشر در کشورهای اروپایی چون فرانسه، ایتالیا و انگلیس است که در این باره گزارش های دیده بان حقوق بشر، کمیسیون حقوق بشر اتحادیه اروپا، کمیته رفع تبعیض علیه زنان سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای حقوق بشری که رعایت احتیاط را هم لحاظ کردند حائز اهمیت است.
در ادامه خط تعارض و هجمه های سیاسی علیه ایران در آستانه دور جدید مذاکرات احتمالی ایران با کشورهای گروه 1+5، غربی ها بر ادعای تکراری و بی پایه و اساس خود مبنی بر عزم ایران بر ساخت سلاح هسته ای پافشاری می نمایند و جالب است که دبیرکل جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی در اولین اظهارنظر خود درباره پرونده هسته ای جمهوری اسلامی تاکید می کند که هیچ دلیل و سندی که نشان دهد ایران به دنبال ساخت تسلیحات اتمی است وجود ندارد.
در این میان، آنچه به روشنی قابل رؤیت و درک است برنتافتن ساختار جمهوری اسلامی از سوی غربی هاست و مشکل آنها با ایران دقیقا همین جاست و طرح ادعا هایی چون نقض حقوق بشر، نبود دموکراسی، ساخت تسلیحات هسته ای و ... تنها اهرم ها و ابزارهایی است برای ضربه زدن به پایه های نظامی که نامعادله سلطه گران و زیاده خواهان را در محیط بین الملل و در عرصه مناسبات سیاسی برهم زده است.
اگر جمهوری اسلامی سه دهه پیش با ارائه شیوه حکومتی مستقل از رژیم های سیاسی غرب و شرق مبانی تئوریک و الگوی سیاسی آنها را برای اداره جامعه به چالش کشاند امروز در عرصه عمل مانعی بزرگ برای افزون طلبی ها و باج خواهی های جبهه استکبار به حساب می آید و در صحنه رویارویی با آنها به قوت گام های موفقی را طی نموده است.
علاوه بر آن نقش ویژه و ممتاز جمهوری اسلامی ایران در منطقه خاورمیانه و معادلات سیاسی بین المللی موجب گردیده است که جمهوری اسلامی در کانون تصمیم گیری ها و توجهات باشد. به طوری که مطبوعات و رسانه های غربی بر این مسئله اذعان دارند که حل مشکلات منطقه در فلسطین، عراق، افغانستان و پاکستان بدون حضور ایران ناممکن خواهد بود. اشاره به نمونه های متعدد اعتراف تحلیلگران و رسانه های خارجی در توانمندی جمهوری اسلامی (عمق استراتژیک) و قدرت تأثیرگذار و غیرقابل انکار آن در این مجال کوتاه نمی گنجد که نمونه اخیر آن را می توان در مقاله تحلیلی روزنامه آمریکایی «یواس ای تودی» دید که با تاکید بر اینکه امروز ایران یک بلوک جدید قدرت نوظهور را در خاورمیانه رهبری می کند تصریح می دارد: «ما به ایران نیازمندیم».
با فروکش کردن گرد و غباری که انتخابات ایران را فرا گرفته بود و در این میان آمریکا و چند کشور غربی با لطایف الحیل و با پروپاگاندای رسانه ای خود و تأمین مالی پروژه آشوب و اغتشاش در ایران، نقش اول این سناریو را بازی می کردند؛ آنچه اکنون به خوبی عیان است چهره مقتدرانه و باصلابت ایران اسلامی است که در پس سپهر انتخابات 40 میلیونی ـ که خیرات و برکات آن نظام اسلامی را برای سالیان سال بیمه کرده است ـ استاد بزرگ های شطرنج دموکراسی را کیش و مات نمود و نقاب از سیمای پر فریب مدعیان حقوق بشر برکشید و قدرتمند تر از گذشته محور گفت وگوهای منطقه ای و بین المللی است.

دسته ها :

يکشنبه بیست و یکم 4 1388